Γνωστός παρουσιαστής μίλησε για τα παιδικά του χρόνια στο Π.Φάληρο

Τα φυσοκάλαμα στην Αμφιθέας,ο "έρωτας" του για την φιλόλογο, η γειτονιά που δεν υπάρχει πια και το πως δημιούργησε το έμβλημα του δήμου.

Απόσπασμα από την συνέντευξη του γνωστού παρουσιαστή και ραδιοφωνικού παραγωγού στο nou-pou.gr : 

Πόσα χρόνια στο Παλαιό Φάληρο;

Γεννήθηκα το 1980 και μένω στο Παλιό Φάληρο από το 83. Τα πρώτα μου χρόνια μέχρι να χτιστεί ουσιαστικά το σπίτι μας, εκεί στη Λεωφόρο Αμφιθέας, το πατρικό μου, έμενα για λίγο στο Καλαμάκι και στη γιαγιά μου στην Καλλιθέα. Από το νηπιαγωγείο ήμουν στο Παλιό Φάληρο. Μετά 12ο Δημοτικό, 5ο Γυμνάσιο και 4ο Λύκειο Παλαιού Φαλήρου. Ποτέ δεν έχω φύγει, δεν έχω μετακομίσει. Και μάλιστα είναι και το αστείο της παρέας, γιατί με τους κολλητούς μου είμαστε πέντε άνθρωποι Φαληριώτες γέννημα θρέμμα όλοι.

Bέβαια και τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο. Τώρα εκείνοι παντρεύτηκαν και υπέκυψαν στις απαιτήσεις των γυναικών τους -για να μη το πω αλλιώς όπως το νιώθω- και όχι μόνο έχουν φύγει αλλά έχουν φύγει και από τα Νότια Προάστια. Καταλαβαίνεις όπως είναι τα πράγματα λόγω της οικονομικής κατάστασης κλπ εφόσον υπάρχει ένα σπίτι στο Καματερό, ο ένας πήγε στο Καματερό ο άλλος πήγε στην Πεύκη, καμία σχέση δηλάδη. Θέλω, να σου πω, όμως ότι υποφέρουν. Το Παλαιό Φάληρο και τα Νότια γενικώς, έχουν θάλασσα. Όπότε, όπου και να πας, όσο λειτουργικά και να είναι σου λείπει κάτι. Η θάλασσα, ότι τα έχεις όλα κοντά, όταν στη βαρέσει θα πας μία βόλτα στην παραλία…έχει τέτοια πράγματα. Και το κακό είναι ότι χωρίς τους φίλους μου εδώ, δεν έχω που να πάω , είμαι μόνος μου στο Φάληρο, στις επάλξεις! Βέβαια, προσπαθούν να ψιλέρχονται γιατί υποφέρουν και εκείνοι.

Τι σε κρατάει εσένα εδώ;Μπορεί να ακουστεί και λίγο μεταφυσικό, αλλά είναι θέμα αύρας, δεσίματος, μου κάνει αυτή η περιοχή. Η θάλασσα, οι άνθρωποι, όλο το συναίσθημα που μου δημιουργεί. Οι Φαληριώτες θεωρώ ότι έχουν μία αρχοντιά, οι περισσότεροι είναι Κωνσταντινουπολίτες. Έχουν μια φινέτσα, μια διακριτικότητα που μου αρέσει. Και ως περιοχή με εξυπηρετεί πρακτικά, που είναι κοντά στα πάντα. Νιώθω πολύ όμορφα εδώ, γιατί θέλω και το σπίτι μου να είναι μακριά από τη δουλειά, είναι σαν να δουλεύω στην πόλη και να μένω στα προάστια.



Τι θυμάσαι πιο έντονα από τα παιδικά σου χρόνια στο Παλαιό Φάληρο;

Ως παιδί, οι γονείς μου με πηγαίναν στις κούνιες που είναι στον Φλοίσβο, νομίζω κοντά στη Μαρίνα, σε ένα θερινό σινεμά. Θυμάμαι ότι υπήρχε ένα σιδερένιο καράβι και ένα σιδερένιο ελικόπτερο. Σκαρφαλώναμε εκεί, παίζαμε με τους φίλους μου. Ήταν μεγάλη η χαρά μου γιατί ήταν τεράστια αυτά τα παιχνίδια, τα έβλεπα θεόρατα ενώ κάτι κίτρινοι σκελέτοι ήταν επί της ουσίας.

Πού θα πας όταν θες να χαλαρώσεις;

Υπάρχουν δυο τρεις γωνιές στο Παλιό Φάληρο, που είναι τα μέρη που μου αρέσει να ηρεμώ. Εκεί στον Φλοίσβο υπάρχουν μερικά συγκεκριμένα σημεία που πηγαίνω για να σκεφτώ, όταν πρέπει να πάρω αποφάσεις.

Τι άλλο δεν έχει σήμερα που το είχε παλιά;

Είχε περισσότερο πράσινο το Φάληρο παλιά και αλάνες που παίζαμε, που τώρα χτίστηκαν φυσικά. Είχαμε φτιάξει ποδοσφαιρική ομάδα, ήταν γειτονιά. Το καλοκαίρι στις 10 το πρωί κατεβαίναμε κάτω και μέναμε μέχρι τις 8, 9 το βράδυ. Πηγαίναμε στον Μάμαλη στην Αμφιθέας, δίπλα στον Μπάμπη, παίρναμε σωλήνες και φτιάχναμε φυσοκάλαμα. Αυτό μου λείπει από το Φάληρο ουσιαστικά, η γειτονιά. Δεν υπάρχει πια. Σουρούπωνε και έβγαινε η μάνα μου από το μπαλκόνι και έλεγε «έλα να φας».

Ποια ήταν η πιο όμορφη Παλαιοφαληριώτισσα;

Δεν ξέρω αν έμενε και Φάληρο, αλλά ήταν η φιλόλογός μου στο σχολείο. Όλοι ήμασταν ερωτευμένοι μαζί της.

Ποιος είναι ο local hero σου;

Υπήρχε ένας τύπος που άραζε στο Φάληρο, στο Φλοίσβο και έπαιζε σκάκι, πάντα με μια κιθάρα μαζί του και σου έδινε από συμβουλές ζωής μέχρι τραγουδούσε. Αυτός κάποια στιγμή εξαφανίστηκε. Α και ο καλύτερος. Ο Γειάμας, γύρω στα 50, με ένα ποδήλατο, πηγαίνει ψιλογρήγορα, γυρίζει όλες τις γειτονιές του Φαλήρου, χτυπάει το κουδουνάκι του ποδηλάτου και φωνάζει Γειάμααας.

Υπάρχει κάποια προσωπική σου ιστορία που αξίζει να πούμε για το Παλαιό Φάληρο;

Κοίτα, το γουστάρω και το αγαπώ το μέρος και έχω ζήσει εδώ πολύ ωραία χρόνια. Το έμβλημα του Δήμου του Παλαιού Φαλήρου, αυτό με το γλάρο και το δελφίνι, εγώ το έφτιαξα ως πρόεδρος 15μελους, το 1997. Θυμάμαι είχα πολύ υλικό τότε, είχα φτιάξει ένα λεύκωμα με σχόλια για τον καθένα μας …σαν την επετηρίδα που έχουν στην Αμερική. Το σήμα ήταν ένα δελφίνι που βουτάει και από πάνω είναι ένας γλάρος. Μετά ο διευθυντής του 5ου γυμνασίου πήρε το σήμα αυτό και το έκανε σήμα του γυμνασίου! Μου το έχει πει κιόλας, πήραμε το σήμα από το λεύκωμα που είχες φτιάξει.